ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΩ BLOG

Γιατί γράφω blog (Ελληνιστί (;) «ιστολόγιο» – τι αδόκιμος όρος, αυτά γίνονται όταν η μετάφραση ανατίθεται σε μηχανές, ή σε ανθρώπους που μεταφράζουν μηχανικά); Γιατί γράφω λοιπόν; Να ένα ερώτημα που ενστικτωδώς θέτω ανά πάσα στιγμή, και (πρέπει να) απαντάω σχεδόν συνέχεια. Οι απαντήσεις που δίνω δεν είναι πάντα οι ίδιες, ευτυχώς όμως είναι στο ίδιο μήκος κύματος. Ιδού μερικές – η σειρά δεν έχει σημασία:

- Γιατί έχω ανάγκη επικοινωνίας.
- Γιατί ούτως ή άλλως έχω μια σειρά σκέψεων, και αυτές εναγωνίως ζητούν να βγουν στο χαρτί (τρόπος του λέγειν).
- Γιατί όταν αυτές οι σκέψεις αρχίζουν να βγαίνουν στο χαρτί παίρνουν σχήμα, διαμορφώνονται περισσότερο, καμιά φορά αλλάζουν κιόλας κάπως, έτσι ώστε το τελικό αποτέλεσμα να εκπλήσσει λίγο και αυτόν τον ίδιο που γράφει.
- Γιατί θα ήθελα να προωθήσω τον διάλογο πάνω σε συγκεκριμένες προγραμματικά θέσεις.
- Γιατί ψάχνω να βρω ορισμένα πράγματα σχετικά με την Ελληνική πραγματικότητα που να με «καλύπτουν» γραμμένα από άλλους, και αφού δεν τα βρίσκω, πρέπει να τα γράψω εγώ. (Υπάρχουν πάρα πολλά και ενδιαφέροντα που γράφονται, αλλά μένουν να γραφούν κι άλλα.)
- Γιατί φαίνεται ότι η Ελληνική πραγματικότητα έχει πέσει σε έναν βάλτο (κάποιοι θα έλεγαν «κρίση», αλλά για διάφορους λόγους διαφωνώ με τον όρο): Η/οι πολιτική/οί έχει (και έχουν) ατονήσει ως ηγετική δύναμη στην Έλληνική κοινωνία (συνολικά, αλλά με φωτεινές εξαιρέσεις). Η κοινωνία, από την άλλη μεριά, ενώ έχει περιπέσει κι αυτή σε μια δύσθυμη διάθεση (‘όλοι ίδιοι είναι’, ‘όλοι τα πιάνουν’, ‘τίποτα δεν γίνεται’, κλπ.) πιστεύω ότι κρύβει πολλές ζωντανές δυνάμεις. Έτσι, καταλήγω (περισσότερο διαισθητικά παρά «με ακλόνητα επιχειρήματα») στο συμπέρασμα ότι η αναγέννηση και ανανέωση θα έρθει περισσότερο από «τα κάτω», την κοινωνία, παρά «από πάνω», την πολιτική. Δεν είναι εύκολο, ασφαλώς, αλλά οι νέες τεχνολογίες δίνουν και νέες δυνατότητες. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι αυτές οι σκέψεις συμβάλλουν σε αυτή την κατεύθυνση.
- Γιατί τελικά έχω (σε κάποιο βαθμό) την πολυτέλεια λόγω επαγγέλματος να αφιερώνω χρόνο σε διαλογισμό «μακριά από τον θόρυβο της αγοράς». Βεβαίως, η τύχη όλων αυτών που απλά διατυπώνονται εδώ θα κριθεί στον στίβο της μάχιμης πολιτικής. Μπορεί λοιπόν να πει κανείς ότι αυτές οι σκέψεις είναι απλώς όνειρα θερινής νυκτός. Τα όνειρα όμως έχουν και την δύναμη να κινητοποιούν, ιδιαίτερα όταν σκιαγραφούν ένα όραμα με βάση το οποίο, λίγο-πολύ, ο ιστορικός του μέλλοντος θά κρίνει τις επιδόσεις του παρόντος.